Guillaume Vierset is meestal herkenbaar aan een paar melodische lijnen, of het nu jazz, rock, pop of folk is. Zijn handelsmerk? Het schrijven van contrasten, oxymoronische poëzie die in elke compositie zit en zich openbaart in nauwgezette arrangementen en veronderstelde broosheid, zoals riet dat buigt zonder te breken. Hij vertelt ons zo droomachtige verhalen, soms fluffy, soms rauw. Guillaume bespeelt al deze stijlen en mengt ze op briljante wijze, een aandachtig luisteraar naar elk ervan en een onuitputtelijke componist, dag en nacht. Hij gaat van het ene project naar het andere en omarmt hun co-existentie, terwijl hij zo een heel eigen muzikale persoonlijkheid opbouwt.
Guillaume Vierset (1987) werd een sleutelfiguur in de Belgische muziekscène. Gevestigd als leider en sideman in verschillende projecten, drukte hij zijn stempel op het muzikale landschap met o.a. EDGES (rock/jazz), IAMWILL (indie/folk/singer-songwriter) en Harvest Group (folk/jazz) als zijn drie actieve persoonlijke projecten. In de alternatieve pop/rock scene speelt hij samen met Sharko, Typh Barrow en Sacha Toorop.
Zowel nonchalant en poëtisch, levendig en opzwepend, trekt de gitarist ons graag mee in zijn persoonlijke universum van licht en donker, waar we bewogen uit komen.
EDGES is een aaneenschakeling van wervelende en hitsige nummers. Opzwepend, kolkend en vurig, op het randje af van zelfdestructie om dan toch alles terug onder controle te houden en zachtjes verder te deinen na een reeks gewaagde loopings. De titels herinneringen oproepen aan de grote riff-meester Robert Fripp tijdens zijn vintage King Crimson periode of de vooruitstrevende gitaarperikelen van New Yorker Marc Ribot. We denken vooral aan een vrijgevochten Guillaume Vierset als een ongeleid projectiel in een alles vernietigende modus. Zappa zou goedkeurend geknikt hebben bij het verzengende kluwen van instrumenten in ‘I Love Triads‘